Meer dan een brug

Sinds de Tweede Wereldoorlog heeft de Albertkanaalbrug bij Vroenhoven een bijzondere betekenis voor België. Via deze brug marcheerde in mei 1940 het Duitse leger België binnen en bracht de oorlog naar het land. Het Albertkanaal, waarover de brug loopt, wordt momenteel uitgebreid zodat het ook voor grotere schepen toegankelijk is. Dit maakte de afbraak van de oude brug tussen Riemst en Vroenhoven en de bouw van een nieuwe brug noodzakelijk. De planners moesten daarbij rekening houden met esthetische, historische, verkeerskundige en statische aspecten. Er werd bijzonder veel waarde gehecht aan het behoud van de historische achtergrond.

Oeverwanden, informatiecentrum, amfitheater, café

Er is een bijzonder concept ontstaan dat in zijn soort bijna als uniek kan worden beschouwd. De brug zelf is een stalen brug met een breedte van 18,5 m en een totale lengte van 195 m. Hierop bevinden zich twee rijstroken, geflankeerd door voetgangers- en fietspaden. Aan de zijde van Riemst is een massief bouwwerk ontstaan dat de functie van oeverwand en informatiecentrum over de Tweede Wereldoorlog combineert. Het omvat meerdere multifunctionele ruimtes, een café-restaurant en een amfitheater. De buitenmuren van het gebouw zijn 170 m lang en van getextureerd beton, zodat ze kunnen worden gebruikt als klimwanden. De nadruk ligt echter duidelijk op de functie als informatiecentrum over de Tweede Wereldoorlog. Daarom is ook een bunker behouden en in het ontwerp geïntegreerd.

Textuurbeton

Een van de belangrijkste bouwmaterialen van de brug is witte zichtbeton, dat is gekleurd met okergele pigmenten en daardoor doet denken aan natuurlijk graniet. Om deze indruk te versterken, hebben de planners ervoor gekozen om het oppervlak van het beton vorm te geven met behulp van NOEplast structuurmatten. Voor de brug in Vroenhoven werd de keuze gemaakt voor de NOEplast steenstructuur Granit IV. Deze weerspiegelt het oppervlak van grof bewerkt graniet en vormt met zijn verschillende groeven een goede basis voor een oppervlakte die zeer dicht bij de oorspronkelijke brug komt. Om deze indruk verder te benadrukken, hebben de verantwoordelijken ook een oppervlak- of uithardingvertrager gebruikt. Deze heeft de taak om het uitharden van het beton te vertragen. Dit heeft tot gevolg dat de bovenste cementlaag niet uithardt en na het uitschalen met een scherpe waterstraal kan worden weggespoeld, waardoor de korrelstructuur zichtbaar wordt en bijdraagt aan het onderscheidende uiterlijk van de brug.